Çekirdeksiz Portakal

Daha şimdi izlediğim film beni blog tutmaya yönlendirdi. Güzel, yani bence dehşet-ül vahşet kalitede, filmler izlediğimi düşünüyorum. O yüzden "lan bi dakka ya, bi dakka, ben niye blog yazmiyim ki, niye kendi hâlimde blog yazarak yazı becerilerimi geliştirmiyim ki?" diye bir düşünce fırtınası yaparak gelip blog açtım. Öncelikle, Uzakdoğu sineması bana fazlasıyla itici gelirdi ve görsel kalite ön plandaydı. Örneğin, çok kaliteli animeleri "bu ne ya, böyle bi çizim var!" diye ertelemiş, izledikten sonraysa çok pişman olmuştum. Uzakdoğu sinemasına Kurosawa'nın Rashomon ' uyla girdim, girer girmez de o film benim hayatımın filmi oldu desem yalan olmaz. E artık film: I'm a Cyborg, but that's OK . Bazen iş çıkışı, sınav çıkışı ya da başka bi sebepten ötürü streslisinizdir de kendi hâlinde bi deli görüüp, "lan var ya, keşke şu adam gibi temizce sıyırsam da rahatlasam," dersiniz. Bu film de o kıvamda, insanı deli olmaya teşvik eden (!) ve iç